Abstract
Door extramuralisering van de psychiatrie wonen tegenwoordig veel cliënten van de GGZ begeleid of zelfstandig in woonwijken, en maken daar deel uit van geloofsgemeenschappen. Pastorale zorg van cliënten wordt daarmee mede een zaak van lokale geloofsgemeenschappen en niet meer uitsluitend van geestelijke verzorgers in dienst van een psychiatrisch ziekenhuis.
Tegelijkertijd verschuift in de wereld van de GGZ de afgelopen jaren de houding ten opzichte van zingeving en geloof. Er is niet alleen een groeiende roep om minder distantie ten opzichte van het geloofsaspect in het levensverhaal van de cliënt, maar ook wint het inzicht terrein dat geloofsgemeenschappen een beschermende factor en steunbron kunnen zijn voor mensen met psychische en psychiatrische problemen. Religie en kerk zijn niet langer bij voorbaat verdacht of geestelijk ongezond. Zo is het septembernummer 2008 van ‘Psychopraxis’ geheel gewijd aan religie en levensbeschouwing in de GGZ.
Tegelijkertijd verschuift in de wereld van de GGZ de afgelopen jaren de houding ten opzichte van zingeving en geloof. Er is niet alleen een groeiende roep om minder distantie ten opzichte van het geloofsaspect in het levensverhaal van de cliënt, maar ook wint het inzicht terrein dat geloofsgemeenschappen een beschermende factor en steunbron kunnen zijn voor mensen met psychische en psychiatrische problemen. Religie en kerk zijn niet langer bij voorbaat verdacht of geestelijk ongezond. Zo is het septembernummer 2008 van ‘Psychopraxis’ geheel gewijd aan religie en levensbeschouwing in de GGZ.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Pages (from-to) | 14-22 |
| Number of pages | 9 |
| Journal | Handelingen. Tijdschrift voor praktische theologie en religiewetenschap. |
| Volume | 2 |
| Publication status | Published - Jun 2010 |
| Externally published | Yes |